با سلام
تا چندی قبل، تأییدیه‌ی برخی علما و مراجع تقلید بر منهاج فردوسیان در پایگاه منهاجیار قرار داشت و خودم بارها به آن مراجعه کرده‌ بودم؛ ولی مدتی است حذف شده است،
۱. چرا حذف شده است؟
۲. از کجا می‌توانم دوباره به آن دسترسی پیدا کنم؟ برای یکی از دوستانم می‌خواهم.
متشکرم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: چنان که قبلاً هم نوشتیم، سیاست کلی ما در انتشار «منهاج فردوسیان»، این است که با ارائه‌ی «منطق قوی و مستدل»، مایه‌ی جذب جان‌های آگاه و دل‌های مشتاق به کمال و سعادت باشیم، نه با دستاویزهای حاشیه‌ای یا انحرافی. برخی از دستاویزهای حاشیه‌ای و انحرافی را در گذشته ترک کرده بودیم، مثل یاد کردن از مؤلف منهاج فردوسیان با عناوین و القاب؛ و نوشتیم که این شیوه، یک روش مخفی برای بت‌تراشی بوده و نتیجه‌ی الهی در پی ندارد.

همچنین انتشار دستاوردهای اصحاب منهاج فردوسیان از سیر تکاملی بر طبق این نظام تربیتی را نیز از دستاویزهای حاشیه‌ای برشمردیم و ترک کردیم.

یکی دیگر از این دستاویزهای انحرافی، به رخ کشیدن آمارها بود؛ به این جهت که آمارهای مختلف از استقبال مردم، موجب می‌شود تا دیده‌ی بصیرت مراجعه‌کنندگان تار شده و با این استدلال که «حتماً درست هستند که اینقدر مراجعه‌کننده دارند»، از مسیر درست استدلال، منحرف می‌گردند، ارائه‌ی هر گونه آمار چشمگیر نیز ترک شد تا کسی تحت تأثیر آمار، به منهاج فردوسیان گرایش پیدا نکند.

از دیگر دستاویزها برای اثبات حقانیت منهاج فردوسیان، استناد به تأییدیه‌ی علما و مراجع معظم تقلید بود. این تأییدیه‌ها نیز حذف گردید تا اعتماد به تأییدیه‌ی علما و مراجع تقلید، جای مطالعه‌ی دقیق و عمیق منطق منهاج فردوسیان را نگیرد.

تکیه کردن بر نظر علما و مراجع معظم تقلید، محقق کنجکاو را از جستجوی بی‌طرفانه باز می‌دارد و قدرت استدلالش به آیات و روایات معتبر را ضعیف می‌سازد و این، همان خطری است که نمی‌خواهیم کسی به آن گرفتار گردد.

پس تأییدیه‌های علما و مراجع معظم تقلید از نظرگاه عموم، حذف شد تا کسانی که جویای حقانیت منهاج فردوسیان هستند، به این‌طور حواشی مشغول نشوند، بلکه با ذهنی آزاد، مطالب را بسنجند و اگر آن را حقیقت یافتند، قبول کنند.

دلیل دیگر ما برای حذف تأییدیه‌های منهاج فردوسیان این است که «نظام جامع تربیتی منهاج فردوسیان»، مجموعه‌ای از واضحات و مسلّمات قرآن کریم و روایات معتبر اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) است و تأیید کردن غیرمعصومین بر آن، شاید نوعی توهین به قرآن و عترت شمرده شود. لذا برای دفع احتمال اهانت به ثقلین، از نشر اینگونه تأییدیه‌ها صرف نظر گردید.

علما و مراجع تقلید، می‌آیند و می‌روند، اما آنچه می‌ماند، تعالیم ثقلین است که تا روز قیامت، مسیر مستقیم برای رسیدن به تکامل و خوشبختی را به روی انسان‌ها گشوده است.

جواب ۲: این تأییدیه‌ها در صفحات اینترنتی مربوط به همان مرکزی که استفتاء کرده بود،‌ در اینترنت موجود است و می‌توانید با جستجوی پیشرفته، آن را پیدا کنید.

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام علیکم
با عرض ادب و خسته نباشید و تبریک به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی در روز ۲۲ بهمن
۱ ـ آیا حضور خواهران گرامی در ۲۲ بهمن الزامی است؟
۲ ـ آیا در صورت حضور آنان به طوری که صدای شعار آنان به گوش برسد، می‌توانیم نرویم؟
۳ ـ شرکت در چنین مراسماتی چه جایگاهی در منهاج فردوسیان دارد؟
با تشکر

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: اگر حضور بانوان، همراه با حفظ حجاب و شؤونات اسلامی و خالی از مفسده باشد و از سوی دیگر، موجب ارعاب دشمنان اسلام باشد، با نیت الهی، مستحب خواهد بود.

جواب ۲: اگر شنیدن شعار بانوان، مایه‌ی مفسده برایتان می‌شود،‌ در جایی قرار بگیرید که صدایشان را نشنوید و اگر امکان ندارد، نباید در چنان راهپیمایی‌ای شرکت کنید.

جواب ۳: اگر مایه‌ی عصبانی کردن کافران باشد، به تصریح قرآن کریم، مستحب خواهد بود، آنجا که می‌فرماید:
«وَ لاَ یَطَؤُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَ لاَ یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلاَّ کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ * وَ لاَ یُنفِقُونَ نَفَقَهً صَغِیرَهً وَ لاَ کَبِیرَهً وَ لاَ یَقْطَعُونَ وَادِیًا إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ لِیَجْزِیَهُمُ اللّهُ أَحْسَنَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ» (سوره‌ی توبه، آیات ۱۲۰ و ۱۲۱)
ترجمه: و در هیچ مکانى که کافران را به خشم مى‏آورد قدم نمى‏گذارند و از دشمنى غنیمتى به دست نمى‏آورند مگر اینکه به سبب آن، عمل صالحى براى آنان [در کارنامه‏شان] نوشته مى‏شود زیرا خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمى‏کند. و هیچ مال کوچک و بزرگى را انفاق نمى‏کنند و هیچ وادی‌اى را نمى‏پیمایند مگر اینکه به حساب آنان نوشته مى‏شود تا خدا آنان را به بهتر از آنچه مى‏کردند پاداش دهد.

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام
در حدیثی از پیامبر (ص) از کتاب جامع الأخبار شعیری به شرح زیر آمده است:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص‏): «وَ لَا تَسُبُّوا الْأَمْوَاتَ فَتُؤْذُوا الْأَحْیَاءَ» یعنی به مردگان دشنام ندهید، که با این کار، زندگان را می‌‏آزارید.
۱ ـ آیا این حدیث معتبر است؟
۲ ـ منظور از زندگان چه کسانی هستند؟
۳ ـ فحش دادن به مُرده چه تأثیری بر او دارد؟

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: اولاً: ثابت نیست که «جامع الاخبار» از شعیری باشد بلکه برایش تا هفت مؤلف برشمرده‌اند و این امر، از ارزش کتاب می‌کاهد.
ثانیاً: مؤلف جامع الاخبار، این حدیث را بدون سند نقل کرده و حدیث مرسل، ضعیف شمرده می‌شود.
ثالثاً: تنها منبعی که قبل از «جامع الاخبار»‌ به ذکر این سخن به عنوان روایت پرداخته، «شهاب الاخبار» اثر قاضی قضاعی از علمای شافعی قرن پنجم است و قبل از آن، در هیچ‌یک از منابع حدیثی معتبر شیعه یافت نشد.
پس در مجموع، این حدیث، از نظر ما معتبر نیست، هر چند مضمونش منافاتی با کلیات و مسلّمات دینی ندارد؛ بلکه تأییداتی نیز می‌توان برایش آورد.

جواب ۲: منظور از زندگان، بازماندگان شخص مرده هستند. این حدیث در پی بیان این نکته است که وقتی به مرده‌ای فحش می‌دهید، ضرری به مرده نمی‌رساند ولی موجب خواهد شد بازماندگانش ناراحت شوند.
ملاصالح مازندرانی، شارح کافی می‌نویسد:
«رواه العامه عنه صلی اللّه علیه و آله قال: «لا تسبوا الاموات فتؤذوا الاحیاء» نهی عن سب المیت المشرک بخصوصه لانه یؤذی قریبه الحی من المؤمنین فی الحال بتألم قلبه اما لغضاضه تلحقه فی حسبه أولا لم یتحذر له من أجله و أذی المؤمن لا یجوز» (شرح الکافی، ملا صالح مازندرانی، جلد ۱۱، صفحه‌ی ۳۹۹، حدیث النبی صلی الله علیه و آله حین عرضت علیه الخیل …)
ترجمه: عامه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) روایت کرده‌اند که مردگان را فحش ندهید که زندگان را آزار خواهید داد. نهی کرد از فحش دادن به مشرک مرده زیرا موجب اذیت نزدیکان زنده‌اش از مؤمنین می‌شود … و آزردن مؤمن جایز نیست.

جواب ۳: فحش دادن به مرده،‌ ضرری به او نمی‌رساند؛ ولی اگر فرزندان و بازماندگانش بشنوند، ناراحت خواهند شد.

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام علیکم
با توجه به اینکه یکی از مواردی که نسبت به آن پرهیز باید نمود نخوردن غذاهای شبهه‌ناک، مخلوط به حرام و خمس نداده می‌باشد، که خوردن چنین غذاهایی اثر سوء معنوی برای انسان دارد؛ در این خصوص چند سؤال به شرح زیر خدمتتان دارم، که خواستار راهنمایی در این زمینه هستم و نظر احتیاط در این موارد چیست؟
۱ ـ بعضاً در برخی مکان‌ها مثلاً در مسجد یا حرم، بعضی افراد به انسان خوراکی تعارف می‌کنند که ما چون فرد را نمی‌شناسیم و فقط یک ظاهری از او را می‌بینیم و هیچ شناختی به وی نداریم، نمی‌دانیم در این خصوص چه کنیم، آیا می‌شود این خوراکی‌های تعارفی را میل نمود؟ نظر احتیاط در رساله‌ی منهاج فردوسیان در این زمینه چیست؟
۲ ـ گاهی در مجلسی یا هیئتی که فقط ظاهراً مذهبی‌نماست اما باطنی ندارد، سفره‌ی غذایی پهن می‌شود و مجبور می‌شویم سر این سفره بنشینیم؛ در این زمینه تکلیف چیست آیا می‌توان آن غذا را میل نمود؟ نظر احتیاط در این خصوص چیست؟
۳ ـ برخی افراد به ما خوراکی تعارف می‌کنند و ما کاملاً آن فرد را می‌شناسیم که اهل خمس نیست حتی بعضاً مشروب هم می‌خورد، اینجا تکلیف چه می‌شود؟
۴ ـ گاهی به منزل اقوام یا دوستانی مهمانی دعوت هستیم و می‌دانیم این فرد اهل نماز نیست، یا اهل خمس نیست ، و یا اینکه اهل گناه بوده و مشروب‌خور است و در این مهمانی، پذیرایی وجود دارد، در این خصوص چه کنیم؟
۵ ـ بعضی افراد مذهبی هستند ولی اهل خمس دادن نیستند این گروه اگر غذایی تعارف کرد یا رفتیم منزلشان چه کنیم؟
۶ ـ بعضی جاها این خوراکی‌ها انواع خیرات برای اموات تلقی می‌شود و مشخص نیست منبع خرید این خیرات از چه راهی تهیه شده اینجا تکلیف چه می‌شود؟
۷ ـ بعضی جاها از منبع مالی یک سازمان دولتی یا بیت المال، خوراکی تهیه و مثلاً در ایستگاه صلواتی به مناسبت‌های ملی یا مذهبی توزیع می‌گردد، این مورد چه تکلیفی داریم؟
۸ ـ نوع دیگر از این خوراکی‌ها، نذری نامیده شده است و گاهی همسایه مثلاً برای ما می آورد و ما می‌دانیم این همسایه اهل خمس و نماز نیست و یا اینکه برعکس، نمی‌دانیم این فرد مالش چگونه است در این جا چه کنیم؟
متشکرم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
با بررسی‌های مفصلی که در روایات شریف از استادان معظم منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) انجام داده‌‌ایم، به این جمع‌بندی رسیدیم که خوردن مالی که معلوم نیست حرام باشد، اشکالی ندارد و اثر بدی در رسیدن به کمال و سعادت بر جای نمی‌گذارد.

به عبارت ساده، هر مالی که می‌دانید حرام است، خوردنش حرام است مثل مالی که می‌دانید از پول دزدی یا خمس‌نداده یا از مواد حرام مانند گوشت مردار و شراب تهیه شده است و هر مالی که یقین به حرام بودنش ندارید،‌ خوردنش بدون اشکال است. البته صوفیه اصرار فراوانی دارند که چیزی با عنوان «اثر وضعی» اثبات کنند ولی روایات شریفه که در حد تواتر معنوی است، از قبول چنین چیزی ابا دارد. بررسی کامل در مورد «اثر وضعی» در نسخه‌ی دوم کتاب «مفاهیم راهبردی در منهاج فردوسیان» آمده است.

همچنین باید مواظب باشید از سوء ظن به مسلمانان بپرهیزید که از نیرنگ‌های خوش‌ظاهر شیطان است و گاهی اوقات، به نام معنویت و احتیاط، انسان را دچار ضداحتیاط می‌کند و به گناه قطعی بدگمانی دچار می‌سازد.

پس جواب تمام سؤالات بالا، این است که استفاده از اینگونه خوراکی‌ها که یقین به حرام بودنش ندارید، هیچ اشکال شرعی ندارد.

موفق باشید
حاج فردوسی

مقدمه:
قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، برگرفته از تصریحات آیات قرآن کریم و روایات معتبر شیعه از اهل بیت طاهرین (علیهم‌السلام) است. این روایات، از منابع معتبر حدیث شیعه، برگرفته شده است. یکی از این منابع، عبارت است از:

صحیفه‌ی سجادیه

این کتاب شریف، مجموعه دعاهایی است که امام زین العابدین (علیه‌‏السلام) انشاء فرموده‏اند و امام محمد باقر (علیه‏‌السلام) فرزند بزرگوارشان آن‏ها را نوشته‏اند و امام جعفر صادق (علیه‏‌السلام) نیز در مجلس، حاضر بوده و آنها را می‏شنیده است.
کتاب صحیفه‌ی سجادیه دارای پنجاه و چهار دعاست که شامل مباحث اخلاقی، اعتقادی، اجتماعی و سیاسی می‏باشد.
این کتاب در میان علمای شیعه به «انجیل اهل بیت» و «زبور آل محمد (علیهم‌السلام)» ملقب گردیده است و همانطور که انجیل عیسی (علیه‏‌السلام) و زبور داود (علیه‌‏السلام) دو کتاب آسمانی حاوی علوم و حکم بوده‏اند، صحیفه هم علوم و حکمی را در بر دارد که جهانیان را به سعادت و نیکبختی می‏رساند.
در بسیاری از اجازات علمای امامیه نیز این کتاب به «اُخت القرآن» یعنی خواهر قرآن وصف شده است، در برابر نهج‌البلاغه که آن را «اخ القرآن» یعنی برادر قرآن گفته‏‌اند.
صحیفه‌ی سجادیه را علاوه بر امام محمد باقر (علیه‏‌السلام)، زید بن علی (علیه‏‌السلام) ـ برادر آن حضرت ـ نیز، نوشته است. این نسخه بعد از شهادت زید، به وسیله‌ی فرزندش یحیی بن زید و توسط متوکل بن هارون در اختیار محمد و ابراهیم، پسر عموهای یحیی بن زید قرار گرفته است. متوکل بن هارون می‏گوید: من نسخه‌ی زید بن علی (علیه‏‌السلام) را با نسخه‌ی امام محمد باقر (علیه‏‌السلام) که نزد امام صادق (علیه‏‌السلام) بود، مقایسه کردم و حتی یک حرف با هم فرق نداشتند.
امام جعفر صادق (علیه‏‌السلام) صحیفه‌ی سجادیه را بر برخی از یاران خود مانند متوکل بن هارون نیز املا کرده‏اند و نسبت کتاب صحیفه‌ی سجادیه به امام زین العابدین (علیه‏‌السلام) در میان علما و فقهای شیعه متواتر است.

با سلام /
نظر شما در مورد محدث کبیر حاج میرزا حسین نوری (عطر الله مرقده) و کتاب سترگ ایشان موسوم به «مستدرک الوسائل» چیست؟
با تشکر

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
اساساً اظهار نظر بنده در مورد اشخاص، منحصر به کسانی است که ادعای «راهبری» داشته و برنامه‌ی تربیتی ارائه داده باشند، و مرحوم محدث نوری (ره)، ادعای ارائه‌ی برنامه‌ی تربیتی نداشته است. پس در مورد شخص ایشان، نظر خاصی ندارم و از شواهد و قراین چنان به دست می‌آید که عالم وارسته و محقق ارزشمندی بوده است. اما در مورد آثار او، بویژه کتاب «مستدرک الوسائل»، همنظر با امام خمینی (ره) هستم.
امام خمینی (ره) در بخشی از کتاب «انوار الهدایه»، که تعلیقات ایشان بر «کفایه‌ الاصول» آخوند خراسانی (ره) است، به مناسبت بحثی در باره‌ی مسأله‌ی تحریف قرآن، از محدث نوری (ره) و تصانیفش با این عبارات یاد می‌کنند:
«کتاب‌های وی علماً و عملاً هیچ فایده‌ای در بر ندارد. زیرا روش وی چنان است که روایات ضعیف را که اصحاب از آنها اعراض و دوری کرده‌اند ارائه می‌دهد، روایاتی که صاحبان عقل و درایت از قدمای اصحاب مانند سه محمد (محدث کلینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی) از آن منزه‌اند. این وضعیت غالب کتاب‌های روایی او مانند مستدرک است، اما از دیگر آثارش نپرس که مشحون از داستان و حکایات غریب است که بیشتر شبیه هزلیات است تا مسائل جدی. وی با این که مردی صالح و متتبع بود اما اشتیاقی که به جمع‌آوری اخبار ضعیف و غرائب و عجایب و چیزهایی که عقل سلیم و رأی مستقیم باور ندارد داشت، بیش از جمع‌آوری سخنان سودمند بود. شگفت از معاصرین او از مدعیان بیداری است که چگونه از این امر غفلت کردند تا مطلبی پیش آمد که آسمان‌ها برای آن گریان شدند و نزدیک بود که زمین پراکنده گردد. (اشاره به تألیف کتاب «فصل الخطاب در تحریف کتاب رب الارباب» که در آن، تلاش می‌کند تا اثبات نماید که قرآن، تحریف شده است)
خداوند، عاقبت ما و شما را ختم به خیر نموده و ما را در راه احیای اسلام ناب و خالص، توفیق دهاد. ان شاء الله

موفق باشید
حاج فردوسی